به نقل از «فارس»

این نشانه‌ها از ابتلا به دیابت نوع 2 خبر می‌دهند

تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۷۷۱۵۸

گروه سلامت خبرگزاری فارس:دیابت نوع دو در میان انواع دیابت، شایع‌ترین نوع است. در حالی که برخی از عوامل خطر وجود دارند که نمی‌توان آنها را تغییر داد، اضافه وزن و عدم تحرک از مهم‌ترین عوامل قابل کنترلی هستند که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. در گزارش حاضر، عوامل خطر، علل ابتلا و علائم دیابت نوع 2 را به زبانی ساده و علمی بیان کرده‌ایم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دیابت نوع دو چیست؟

دیابت نوع دو، نوعی بیماری مزمن است که روی چگونگی متابولیسم قند (گلوکز) که منبع مهم تأمین انرژی بدن است، اثر می‌گذارد. اگر به دیابت نوع دو مبتلا باشید، بدنتان در مقابل اثرات انسولین (هورمون تنظیم کننده ورود قند خون به سلول‌ها) مقاومت می‌کند؛ یا به اندازه‌ای که برای حفظ سطح طبیعی گلوکز مورد نیاز است، انسولین تولید نمی‌کند.

دیابت نوع ۲ به عنوان دیابت بزرگسالی شناخته می‌شود، اما امروزه کودکان بیشتری به این نوع اختلال دچار می‌شوند. احتمالاً علت این امر، افزایش چاقی در میان کودکان است. دیابت نوع دو درمان قطعی ندارد؛ با این حال، کاهش وزن، تغذیه مناسب و ورزش کردن به مدیریت آن بسیار کمک می‌کند. اگر رژیم غذایی مناسب و ورزش کردن برای مدیریت قند خون شما کافی نباشد، باید از داروهای مخصوص دیابت یا انسولین استفاده کنید.

علت بروز دیابت نوع ۲

 انسولین به انتقال گلوکز، از جریان خون به درون سلول‌های بدن کمک می‌کند. بدن برای تأمین انرژی سلول‌های خود از گلوکز استفاده می‌کند. در صورت ابتلا به دیابت نوع ۲، بدن در برابر انسولین مقاوم می‌شود. در واقع، بدن شما از هورمون انسولین به درستی استفاده نمی‌کند. این امر باعث می‌شود پانکراس برای تولید بیشتر انسولین، فعالیت خود را افزایش دهد.

 اگر در بدن شما به اندازه کافی انسولین تولید نشود، یا بدن شما از انسولین به درستی استفاده نکند، گلوکز در جریان خون باقی مانده و انباشته می‌شود. در نتیجه این مسئله، سلول‌های بدن نمی‌توانند انرژی لازم را دریافت کنند و گرسنه می‌مانند. 

دیابت نوع ۲ ممکن است به علت اختلال در عملکرد سلول‌های پانکراس یا پیام‌رسانی و تنظیمات سلولی رخ دهد. در برخی افراد نیز کبد، گلوکز بیش از حد آزاد می‌کند. زمینه‌های ژنتیکی نیز در بروز دیابت نوع دو تأثیرگذار است؛ به عنوان مثال چاقی که زمینه‌ ژنتیکی در بروز آن بسیار موثر است، خطر مقاومت به انسولین و ابتلا به دیابت را بالا می‌برد. محرک‌های محیطی نیز در بروز این بیماری مؤثرند. دیابت نوع 2 به احتمال زیاد در نتیجه ترکیبی از عواملی ایجاد می‌شود که خطر ابتلا به این عارضه را افزایش می‌دهند.

شیوع دیابت نوع دو در ایران

 با توجه به اینکه حدود ۹۰ درصد موارد ابتلا به دیابت از نوع دیابت نوع دو است  و سالانه بر تعداد مبتلایان به دیابت افزوده می‌شود، باید گفت در حال حاضر بیش از پنج میلیون نفر در ایران (بیش از یک نفر از هر ده نفر) مبتلا به دیابت نوع 2 هستند.

علائم دیابت نوع دو عبارتند از:

۱) تکرر ادرار:

زمانی که سطح قند خون بالا می‌رود، کلیه‌ها با تصفیه خون، قند اضافی را از بدن خارج می‌سازند. این امر موجب تکرر ادرار، به ویژه در شب می‌شود.

۲) افزایش تشنگی :

تکرر ادرار که برای خارج کردن قند اضافی خون ضروری است، باعث می‌شود بدن آب بیشتری از دست بدهد. این امر به مرور زمان باعث کم آبی بدن و تشنگی بیش از حد معمول می‌شود.

۳) احساس گرسنگی مداوم:

احساس گرسنگی مداوم از علائم دیابت نوع دو به شمار می رود. افراد مبتلا به دیابت، از غذایی که می‌خورند به اندازه کافی انرژی دریافت نمی‌کنند. ورود غذا به معده، باعث تامین انرژی نمی‌شود، جذب گلوکز غذا توسط سلول‌هاست که انرژی مورد نیاز را به بدن می‌رساند. سیستم گوارشی غذا را به گلوکز (منبع تأمین انرژی) تجزیه می‌کند، اما در مبتلایان به دیابت، گلوکز به اندازه کافی از جریان خون به سلول‌های بدن وارد نمی‌شود. در نتیجه این افراد دائماً احساس گرسنگی دارند؛ حتی اگر به تازگی غذا خورده باشند.

۴) احساس خستگی زیاد

دیابت ممکن است بر میزان انرژی شما اثر بگذارد و باعث خستگی بیش از حد شما شود. این احساس خستگی، در نتیجه ورود ناکافی قند از جریان خون به سلول‌های بدن رخ می‌دهد.

۵) تاری دید

قند خون بسیار بالا و کنترل‌نشده، به رگ‌های خونی کوچک چشم‌ها آسیب می‌رساند؛ این امر ممکن است باعث تاری دید شود. تاری دید یک یا هر دو چشم را درگیر می‌کند. این عارضه ممکن است در مراحل اولیه برای مدتی برطرف شود و سپس دوباره بروز کند.

۶) کند شدن روند ترمیم بریدگی‌ها و زخم‌ها

گاهی، سطح بالای قند خون به اعصاب و رگ‌های خونی آسیب می‌زند و باعث مختل شدن جریان خون می‌شود. در نتیجه، حتی بهبود بریدگی‌ها و زخم‌های کوچک نیز چند هفته یا چند ماه طول می‌کشد. کاهش سرعت بهبود زخم‌ها، خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد.

۸) احساس درد، بی‌حسی یا گزگز در دست و پا

سطح بالای قند خون بر گردش خون اثر می‌گذارد و به اعصاب بدن آسیب می‌رساند. این امر سبب احساس درد، گزگز یا بی‌حسی دست و پا در مبتلایان به دیابت نوع 2 می‌شو‌د. به این شرایط نوروپاتی گفته می‌شود. این مشکل به مروز زمان تشدید شده و اگر دیابت کنترل نشود، سبب بروز عوارض خطرناک‌تری می‌شود.

۹) خارش و عفونت‌های قارچی

قند اضافی در خون و ادرار، منبع غذایی قارچ‌هایی را فراهم می‌کند که ممکن است باعث بروز عفونت شوند. عفونت‌های قارچی در قسمت‌های گرم و مرطوب پوست مانند دهان، ناحیه تناسلی و زیر بغل بروز می‌کنند. 

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: دیابت نوع 2 قند خون چاقی ابتلا به دیابت دیابت نوع دو دیابت نوع سلول های بدن دیابت نوع ۲ دیابت نوع 2 جریان خون قند خون سلول ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۷۷۱۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عامل خطر ابتلا به آلزایمر شناسایی شد

آفتاب‌‌نیوز :

این ژن که اینوزیتول پلی فسفات-۵-فسفاتاز D (INPP۵D) نام دارد، موضوع یک مطالعه مشترک توسط محققان دانشکده پزشکی ایکان در کوه سینا و دانشکده پزشکی گراسمن در نیویورک است که نتایج آن در مجله Alzheimer’s and Dementia در دسترس است.

میکروگلیا، گروهی از سلول‌های ایمنی در مغز هستند که وظایفی مثل حذف سلول‌های در حال مرگ و پلاک‌های آمیلوئیدی که با زوال عقل ناشی از بیماری آلزایمر مرتبط هستند، را بر عهده دارند. مطالعات قبلی، INPP۵D را با خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط دانسته اند؛ اما نقش خاصی که این ژن در بیماری زودرس یا دیررس ایفا می‌کند و مکانیسمی که به این عملکرد‌های مغزی تغییر یافته، کمک می‌کند، همچنان ناشناخته باقی مانده است.

از آنجایی که INPP۵D در مغز در میکروگلیا متمرکز شده است، پژوهشگران، از موش‌هایی استفاده کردند که به طور ژنتیکی، مهندسی شده بودند تا ژن INPP۵D موش را در میکروگلیا، خاموش کنند. این فرآیند، محققان را قادر ساخت تا تأثیر خاص این ژن بر بافت مغز، را بهتر مشاهده کنند.

پس از تقریبا سه ماه، دانشمندان، تجمع پلاک و رفتار میکروگلیال را در موش‌ها اندازه گیری کردند. از آنجایی که مشخص شده بود INPP۵D در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر افزایش می‌یابد، دانشمندان انتظار داشتند، موش‌هایی که این ژن در مغز آن‌ها غیرفعال شده بود، از پلاک‌های آمیلوئیدی که نشانه آسیب شناسی اختلال آلزایمر هستند، محافظت شوند. با این حال محققان در کمال تعجب مشاهده کردند که موش‌های فاقد INPP۵D، پلاک‌های بیشتری نسبت به سایر موش‌ها دارند.

به گزارش سیناپرس، پس از این که مشخص شد خاموش کردن INPP۵D، میکروگلیا‌ها را به روش‌های غیرمنتظره‌ای در اطراف مغز به حرکت در می‌آورد، محققان به دنبال این بودند که با استفاده از روش رونویسی فضایی، به اطلاعات دقیق بیان فضایی و کمی ژن، دست یابند.

رونویسی فضایی، روشی است که امکان اندازه گیری کل بیان ژن را در یک نمونه بافت، برای محققان فراهم می‌کند و همچنین به پژوهشگران اجازه می‌دهد تا بتوانند از جایی که بیان ژن، در آن رخ می‌دهد، نقشه برداری کنند.

یافته‌های رونویسی فضایی، بر دامنه تغییرات بیان ژنی که میکروگلیا‌ها می‌توانند نشان دهند تأکید کرد. میکروگلیا در نزدیکی پلاک‌های آمیلوئید، ژن‌هایی که به عنوان ژن‌های ناشی از پلاک (PIGs) شناخته می‌شوند، را بیان می‌کنند.

موش‌هایی که ژن INPP۵D در آن‌ها غیرفعال شده بود، افزایش بیان PIG‌هایی را که در تحقیقات قبلی شرح داده شده بود تکرار کردند، اما کیفیت بالای جنبه‌های فنی و تجزیه و تحلیل رونویسی فضایی، امکان شناسایی PIG‌های اضافی را نیز فراهم کرد.

PIG دیگری که جدیدا در این یافته‌ها شناسایی شد و دارای بیشترین افزایش بیان در این موش‌ها بود، CST۷ نام دارد، ژنی که پروتئین سیستاتین F، را کدگذاری می‌کند و با بیماری آلزایمر و بیماری‌های پریونی، خانواده‌ای از اختلالات عصبی نادر که انسان‌ها و حیوانات را تحت تأثیر قرار می‌دهد، مرتبط است.

این یافته‌ها نشان می‌دهد، هم INPP۵D و هم سیستاتین F، می‌توانند به عنوان اهداف جدیدی برای توسعه مداخلات و درمان‌هایی برای کاهش التهاب در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر، در نظر گرفته شوند.

منبع: خبرگزاری ایسنا